ایران با داشتن نژادهای اصیل و شناخته شده مانند اسب ترکمن، اسب کرد، اسب اصیل ، اسب خزر و سایر گونه ها بعنوان یکی از منابع ژنتیکی بحساب می آید که متاسفانه در اثر کم توجهی و عدم کنترل واردات نژادهای خارجی به این منبع غنی ژنتیکی خسارت عظیمی وارد شده تا جائیکه بسیاری از اسبان کشور را دوخون کرده و از درجه خلوص نژادی آنها کاسته است. رفع این کاستی ها میسر نمی شود مگر اینکه به امر تحقیقات و پژوهش اسب بطور جدی پرداخته شود.اهداف پرورش در ایران باید شامل ارتقای جایگاه علمی و اقتصادی در کشور، انجام تحقیقات کاربردی و تولید دانش فنی، حفظ ذخایر ژنتیکی در معرض خطر در آشیان ها و خاستگاه آن (In situ)، مدیریت پرورش و افزایش راندمان تولید مثلی و کاربرد علوم بیوتکنولوژی در راستای توسعه این صنعت باشد.
امید است که با پرورش درست و اصولی اسب های کشورمان در ترقی این صنعت بزرگ کوشا باشیم .
