- افراد طایفه ی یموت کوچ نشین بوده و نحوه ی سکونت آنها به شکل چادر نشینی و حیات آنها اساسا بر نگهداری و پرورش دام مبتنی بود. با توجه به شرایط این کوچ نسینان که استفاده ی وسیع از مرتع می باشد و نیز بر اساس شرایط زیست محیطی خود اسب های ترکمن را به گونه ای اصلاح نژاد کردند که برای آنها مطلوب بود.
- اسب های یموت شباهت زیادی به اسب های آخال تکه دارند. اسب های آخال تکه به دلیل دارا بودن اندامی ظریف و باریک، اندام های حرکتی بلند، سم های کوچک، نرم و شکننده، بدن طویل و کمر ضعیف، برای مسیرهای صعب العبور و کوهستانی، فعالیتهای بدنی شدید و حمل و نقل مناسب نمی باشند.
-
بنابراین افراد کوچ نشین
طایفه ی یموت، برای تقویت توانایی اسب های خود در کوچ و نقل و انتقال در
مسیرهای صعب العبور خون اسب های عرب ایرانی و اسبهای فلات ایران را وارد
گله های خود کردند به طوری که در این اسب های ترکمن تاثیر پذیری از اسب های
عرب مشهود است. اسب های یموت از نظر رفتاری شباهت زیادی به اسب های عربی
دارند. به راحتی رام و اهلی شده و لجاجت اسب های آخال تکه را ندارند. اگرچه
اسب های یموت همانند آخال تکه ها سریع نمی دوند ولی برای مسافت های طولانی
توانایی و طاقت بیشتری دارند. اسب های یموت مسافت عشق آباد تا مسکو را پا
به پای اسب های آخال تکه طی کرده اند. هم چنین این اسب ها از مقاومت عجیبی
برخوردار هستند. به عنوان مثال وقتی لشکریان ناپلئون به مناطق سردسیر روسیه
رسیدند اکثر اسبها از سرمای شدید تلف شدند ولی اسب های معروف ناپلئون به
نام جهان پیما (امپراطور) که از اسبهای یموت بود هیچ ضعفی نشان نداد.
- اسب های یموت برای مسابقات پرش، درساژ، اسب دوانی و مسابقات سه روزه مناسب هستند. ترکیب بدنی اسب های یموت شباهت زیادی به اسب های آخال تکه دارد ولی از برخی جهات با اسب های آخال تکه ی روسیه فرق دارند. به عنوان مثال قد اسب های یموت کمی کوتاهتر ولی بدن آنها سنگین تر و کمی پهن تر است. هم چنین سم های قوی و اسکلت محکم تری دارند. موهای یال، دم و کاکل کمی بیشتر از آخال تکه است. این اسبها مقاومت و استحکام بیشتری دارند در مسیرهای کوهستانی موفق هستند و حرکات قدرتی را بهتر انجام می دهند. اسب های یموت اغلب به رنگ نیله هستند ولی به ندرت رنگ های کهر و کرنگ نیز دیده می شوند. امروزه اسب های یموت فقط در ترکمنستان و ترکمن صحرای ایران یافت می شوند. از آنجا که اکثر خانواده های طایفه ی یموت در منطقه ی ترکمن صحرای ایران زندگی می کنند بنابراین بیشترین تعداد از اسب های ترکمن ایران را اسب های یموت تشکیل می دهند
- .
- در ترکمنستان اسب های یموت در گروههای جدا از اسبهای آخال تکه در مسابقات اسب دوانی شرکت می کنند و در ایران فقط تعداد اندکی از بقایای بهترین اسب های یموت را می توان زیر گاری ها در حال شخم زدن زمین ها در روستاهای دور دست و یا تعداد کمی به صورت گله های وحشی در مناطق شمال شرقی کشور و در روزهای آخر زندگی آنها رویت کرد. اسب های طایفه ی گوکلان برادران اسب های طایفه ی یموت هستند که از هر نظر شباهت زیادی به هم دارند. تنها تفاوت این دو نوع اسب های ترکمن را در رنگ آنها می توان جست و جو کرد. گوکلان ها علاقه خاصی به رنگ های تیره دارند و یموت ها رنگ های روشن را می پسندند.
